احمد
[اَ مَ] (اِخ) ابن محمد بن هاشم بن خلف بن عمروبن سعیدبن عثمان بن سلیمان بن سلیمان القیسی القرطبی الاعرج، مکنی به ابوعمر. او از محمد بن عمر بن لبابه و اسلم بن عبدالعزیز و احمدبن خالد سماع داشت و توجه و اعتنائی خاص بعلم نحو داشت و این فن در او بر دیگر علوم و فنون غلبه کرد و مردی مهیب و باوقار بود و نسبت باو یا در حضور او لاغ و دعابه میسر کس نبود و بعلت وقار وی او را قاضی لقب دادندی. وفات او به سال 345 ه .ق . بود. ابن فرضی گوید محمد بن حسن ذکر او آورده است.