عبدالعظیم
[عَ دُلْ عَ] (اِخ) ابن عبدالله بن حسن بن زیدبن الامام حسن، مکنی به ابوالقاسم. از اصحاب امام جواد و ابوالحسن الهادی (ع) بود. وی مردی متقی و پرهیزگار و از راویان و ثقات مورد اعتماد علی بن محمد النقی بود. اخبار و روایاتی دربارهء اعتماد بدو از ائمه روایت شده است. مرقد او در یک فرسنگی تهران به شهرری (معروف به شاهزاده عبدالعظیم) واقع است و زیارتگاه مسلمانان شیعی است.