عبدالعزیز

[عَ دُلْ عَ] (اِخ) ابن علی بن ابی العزالبکری التیمی القرشی البغدادی المقدسی. وی قاضی و فقیه بود. به بغداد متولد شد و به سال 795 ه . ق. به دمشق آمد. سپس مدتی در بیت المقدس سکونت جست و قضاوت آنجا بعهدهء او محول گشت و به سال 812 به بغداد بازگشت. سه سال قضاوت آنجا را بعهده داشت سپس سفرها کرد. تولد او به سال 768 است و به سال 846 ه . ق. به دمشق درگذشت. از تألیفات اوست: عمده الناسک فی معرفه المناسک. سلک البرره فی معرفه القراآت العشره. بدیع المعانی فی علم البیان و المعانی. الصبر و التوکل. القمر المنیر فی احادیث البشیر النذیر. الخلاصه مختصر مغنی ابن قدامه. (از الاعلام زرکلی).