عبدالعزیز

[عَ دُلْ عَ] (اِخ) ابن عبدالواحدبن اسماعیل الجیلی. وی طبیب و از مردم جیلان بود. در علم فلسفه و طب و دین تبحر یافت و به دمشق سکونت جست و قضاوت بعلبک بدو محول شد. سپس به سال 638 ه . ق. قضاوت دمشق یافت و سپس وی را بگرفتند و به سال 641 ه . ق. نزدیک بعلبک به قتل رساندند از تألیفات اوست: شرح الاشارت و التنبیهات که آن را برای مظفر ایوبی نوشته است، اختصار الکلیات از قانون ابن سینا. (از الاعلام زرکلی).