احمد

[اَ مَ] (اِخ) ابن محمد بن فضل بن جعفربن محمد بن محمد بن الجراح الخزاز، مکنی به ابوبکر. او از ابوبکربن درید و ابوبکربن السراج و ابوبکربن الانباری سماع دارد و بسیاری از مصنفات آنان را روایت کرده است و به سال 381 ه .ق . در گذشته است. او مردی ثقه، نیکوادب و فاضل و ادیب و نیکوخط بود و در خط علاوه بر نیکوئی اتقان ضبط داشت و با معیشت مرفه و ظاهرالثروه بود. و قاضی ابوالعلاء واسطی صیمری و تنوخی و ابوالحسین هلال بن محسن و اولاد صابی همگی بسیاری از کتب ادب را از او روایت کنند، این روایتها تا این زمان [ زمان یاقوت ] متصل است. و شیخ ما تاج الدین ابوالیمن از طریقهء او عده ای کتب ادبیه را روایت کند. ابوالقاسم تنوخی گوید: از ابن الجراح شنیدم که گفت: بهای کتب من ده هزار درهم است و دوات من نیز ده هزار درهم ارزد. باز تنوخی گوید: ابن الجراح با جنبهء ادبی ماهر در فروسیّت بود، خفتان می پوشید و بمیدان میشد و سواران را میراند و پراکنده میکرد. (معجم الادباء چ مارگلیوث ج2 ص 78).