احمد

[اَ مَ] (اِخ) ابن محمد بن فرج(1)الجیانی الاندلسی، مکنی به ابوعمر، و گاه نسبت او بجد کنند و احمدبن فرج گویند و همچنین برادر او را نیز باین نسبت خوانند. او شاعری بسیارشعر و ادیبی وافرالادب و معدود در سلک شعرا و هم علما باشد. او راست: کتاب معروف بکتاب الحدائق حکم المستنصر که در آن با کتاب الزهرهء ابن داود اصفهانی معارضه کرده است و کتاب المنتزین (کذا) و القائمین بالاندلس و اخبارهم. و حکم در آخر وی را بند کرد و حمیدی گوید گمان میکنم هم در آن زندان درگذشته است. (معجم الادباء چ مارگلیوث ج2 ص77 ).
(1) - ضبی بجای فرج، فرح آورده است. (مارگلیوث).