احمد
[اَ مَ] (اِخ) ابن محمد بن عمر الحنفی، مکنی به ابوالعباس و معروف به ناطقی. او راست: واقعات الناطقی و خزانه الواقعات فی الفروع و هدایه فی الفروع. مؤلف کشف الظنون ذیل واقعات الناطقی و هدایه فی الفروع وفات او را سنهء ستّ و اربعین و اربعمائه (446)، و ذیل خزانه الواقعات فی الفروع سنهء اثنین و اربعین و اربعمائه (442) آورده است.