احمد
[اَ مَ] (اِخ) ابن محمد بن عبدالله بن علی بن حسن بن علی بن محمد بن سبع بن سالم بن رفاعه السبعی. فاضلی فقیه و مشهور، متوطن ببلاد هند غالباً. و از اجلهء تلامذهء شهید و فخرالمحققین. و پدر او شیخ عبدالله نیز از فضلاء فقهاء ادباء شعرای مجیدین اجله است و همچنین پسر او شهاب الدین یا جمال الدین ناصربن احمد و او کسی است که دو علم بلاغت را شرط اجتهاد شمرده است. از مصنفات اوست: کتاب الوسیله و دو کتاب در تفسیر مختصر و مطول و رسالهء ناسخ و منسوخ و کتاب فیما یجب علی المکلفین و کتاب غرائب المسائل و کتاب النهایه فی تفسیر خمسمائه آیه و هی آیات احکام القرآن. (روضات ص 19 س 11 بآخر).