ظلاله
[ظَ لَ] (ع اِ) ابر که سایهء آن را بر زمین بینی، یا ابر که تنها نماید. || کالبد. || دامت ظلاله الظل بالکسر و ظُلّتُه بالضّم؛ أی ما یستظل به من شجر أو حجر أو غیر ذلک؛ پاینده باد آنچه در سایهء آن زیستن توان. || ظله. رجوع به ظل شود.