طیبه

[طَیْ یِ بَ] (ع ص) تأنیث طیب، و در تمام معانی با طیب برابر است. ج، طیبات. مقابل خبیثه. قوله تعالی : أ لم تر کیف ضرب الله مث کلمهً طیبهً کشجره طیبه (قرآن 14/24)؛ نمی بینی ای محمد یعنی نمیدانی که چگونه مثل زد خدای تعالی که گفت کلمتی پاکیزه چون درختی پاک است. مفسران گفتند: مراد بکلمهء پاک گفتن لااله الاالله است. (تفسیر ابوالفتح). و نیز قوله تعالی: و جرین بهم بریح طیبه (قرآن 10/22)؛ و کشتیها ببرد ایشان را بباد خوش چون باد نرم باشد کشتی خوش رود و راست و آسان رود. (تفسیر ابوالفتوح).
- ارواح طیبه؛ روانهای پاک. در برابر ارواح خبیثه (روانهای پلید و ناپاک).
- خمسهء طیبه؛ محمد و علی و فاطمه و حسن و حسین صلوه الله و سلامه علیهم اجمعین.
- طیبه الرائحه(1)؛ خوشبوی. معطر.
(1) - Odoriferante.