احمد
[اَ مَ] (اِخ) ابن محمد بن احمدبن نصربن میمون بن مردان الاسلمی الکفیف النحوی. مکنی به ابوعمرو. ابن فرضی گوید: او از اهل قرطبه و باشکابه معروف است. وی از قاسم بن اصبغ و محمد بن محمد الخشنی و جز آن دو سماع دارد. و مردی صالح و عفیف بود و تربیت و ادب از رؤسا و پادشاهان داشت و بشب یازدهم شوال سال 290 ه . ق. در گذشت.