احمد

[اَ مَ] (اِخ) ابن محمد بن احمدبن القاسم بن اسماعیل بن سعیدبن ابان الضبی المحاملی. فقیه شافعی مکنی به ابوالحسن. او درفقه تلمیذ شیخ ابوحامد اسفراینی و جد خود ابوالحسن است و از پدر خود و از او پسر وی حسین و ابن ساعد و ابن منیع سماع دارند. او راست: کتاب المجموع (؟) کتاب المقنع. کتاب اللباب. کتاب التجرید فی الفروع. مولد او به سال 368 ه . ق. و وفات در 415 ه . ق. است و محمد محاملی پسر او و یحیی محاملی نواسهء او و قاسم بن حسین محاملی برادر یحیی باشند(1).
(1) - صاحب تاج العروس در مادهء «ح م ل» وفات او را به سال 334 ه . ق. آورده است و ظاهراً غلط کتابت است.