احمد
[اَ مَ] (اِخ) ابن محمد بن احمدبن حسین بن سعید اصفهانی مقری. مکنی به ابوعلی. او به دمشق مسکن داشت و تصانیفی درقراآت کرده است و قرآن نزد علی ابوالقاسم زیدبن علی بن احمدبن ابی بلال کوفی و ابوبکر نقاش و ابوالعباس بن حسن بن سعد الفاسی و ابوعبدالله صالح بن مسلم بن عبیداللهبن المقری و ابوالفتح مظفربن احمدبن برهان، درست کرد و به دمشق از ابومحمد عبدالله بن عطیه و عبدالوهاب بن الحسن الکلابی و حسین بن علی و ابوالقاسم بن الفرات و ابونصربن الجبان حدیث شنید و در ماه ربیع الاخر سال 393 ه . ق. به دمشق درگذشت و در تشییع جنازهء وی ازدحامی عظیم بود. (معجم الادباء چ مارگلیوث ج2 ص79).