طعمه
[طِ مَ] (ع اِ) روش خوردن. یقال: فلان حسن الطعمه؛ ای حسن السیره فی الاکل. (منتهی الارب) (آنندراج). روش و سیرت در خوردن :
ز جغد و بوم به دیدار شوم تر صد ره
ولی به طعمه و خیتال جخج گوی همای.
سوزنی.
|| حرص در خوردن. (منتخب اللغات).
ز جغد و بوم به دیدار شوم تر صد ره
ولی به طعمه و خیتال جخج گوی همای.
سوزنی.
|| حرص در خوردن. (منتخب اللغات).