احمد

[اَ مَ] (اِخ) ابن عبدالمنعم دمنهوری. ملقب بشهاب الدین عالم متفنن مصری متولی مشیخت ازهر و استاد طب و حکمت و ریاضی. او راست: ایضاح المبهم مما فی السلم، شرحی است بر سلم المرونق که ارجوزه ای است در منطق از اخضری. و حلیه اللب المصون بشرح الجوهر المکنون شرحی است برجوهر المکنون فی الثلاثه فنون که ارجوزه ای است در علوم بلاغت، ملخصی از تلخیص مفتاح السعادهء سکاکی، از اخضری. و شرح استعارات سمرقندیه. وفات او1192 ه . ق. در حدود صد سالگی بوده است. و رجوع به اکتفاء القنوع بما هو مطبوع ص205 و 358 و 361 شود.