احمد
[اَ مَ] (اِخ) ابن سلیمان زبیری بصری شافعی مکنی به ابوعبدالله. او راست: تنبه فی الفروع و سترالعوره و کتاب الاماره و مسکت (کتابی غریب و لغزمانند است) . وفات وی بسال 317 ه . ق. بود. و مؤلف کشف الظنون ذیل کتاب الاستخاره والاستشاره نام و نسب او را احمدبن سلیمان تبریزی شافعی مکنی به ابوعبدالله و هم متوفی در سال 317 آرد و ذیل ریاض المتعلم نامی از احمدبن سلیمان زیدی نصری متوفی سنه (بی ذکر تاریخ) می برد و شاید این سه یکتن باشند.