احمد

[اَ مَ] (اِخ) ابن سلیمان بن کمال پاشا ملقب به شمس الدین و معروف به مفتی ابن کمال پاشا. او راست: حاشیه ای بر شرح مواقف و حاشیه ای بر شرح مطالع. حاشیه ای بر حاشیهء میرسیّد شریف بر کشاف زمخشری. و منشآت ترکی. و تفسیر المفتاح [ ناقص ]. و شرح تفسیرالمفتاح. و حاشیه ای بر شرح مفتاح سید شریف. و شرح مفتاح. و شرحی بر خمریّه ابن فارض. و طبقات المجتهدین در مذهب حنفی. و نیز بر اوائل هدایه تحقیقاتی نوشته بر کتاب طهاره، زکاه، صوم، حج و بر قسمتی از کتاب نکاح وبیوع. و همچنین النجوم الزاهرهء مورخ طاهری را بترکی ترجمه کرده است و نیز شرحی بر حدیث الاربعین و محیط اللغه که در آن لغات را بفارسی ترجمه و بترتیب جوهری پیش رفته است و نیز شرحی بر فرائض السّراجیه و پاره ای حواشی بر دررالاحکام محمد بن فرامرز دارد. وفات وی را کشف الظنون گاهی 904 و گاه 940 ه . ق. آورده است. و رجوع به کمال پاشازاده شود.