احمد

[اَ مَ] (اِخ) ابن سعیدبن حزم الصدفی الاندلسی المنتجیلی(1) مکنی به ابوعمر. حمیدی ذکر او آورده گوید او به اندلس از جماعتی سماع دارد از جمله محمد بن احمد الزّراد و غیر حمیدی نیز نام او برده اند. او از اندلس ارتحال کرد و از اسحاق بن ابراهیم بن النعمان و احمدبن عیسی المصری المعروف به ابن ابی عجینه و غیر آن دو حدیث شنید و کتاب کبیر تاریخ رجال تألیف کرد و در این کتاب جمیع اقوال مردمان را در اهل عدالت و تجریح تا آنجا که برای او میسر بود گردکرد. و آن کتاب را خلف بن احمد معروف به ابن ابی جعفر و احمدبن محمد اشبیلی معروف به ابن الحراز از وی استماع کردند و گویند تمام این کتاب را کسی دیگر جز این دو بتمامی از وی نشنیده اند و وفات وی به سال 350 ه . ق. بود. [ تا این جا نقل حمیدی است ]. و بعضی دیگر گفته اند که او از اولاد جعفر است و به آثار و سنن توجه داشت و تاریخ و حدیث جمع آورد و در اندلس از جماعتی روایت کرد که از آنجمله است احمدبن ثوابه و اسلم بن عبدالعزیز و طبقهء آندو و به سال 311 با احمدبن عباده الرعینی(2) بمشرق شد و بمکه از ابوجعفر العقیلی و ابوبکربن المنذر صاحب الاشراق و دیبلی(3) ابوجعفر محمد بن ابراهیم و ابی سعیدبن الاعرابی و غیر آنان و بمصر از ابوعبدالله محمد بن الربیع بن سلیمان و بقیروان از احمدبن نصر و محمد بن محمد بن اللباد سماع دارد. سپس به اندلس بازگشت و بنوشتن تاریخ محدثین پرداخت و بغایت این منظور دست یافت و تا آخر عمر حدیث گفت و در شب پنجشنبه 9 روز از جمادی الاَخر مانده به سال 350 درگذشت و مولد او بروز جمعه پنجم شهر ربیع الاَخر سنهء 284 بود.
(1) - De Montijo. (2) - الرعتنی، و بکتاب ضبی ص450 رجوع شود.
(3) - ن ل: دنیلی.