صلا
[صَ] (ع اِ) || (ع اِ) میانهء پشت مردم یا از هر چهارپایه. (منتهی الارب). || طرف سرین یا فرجهء میان شرم و دنب یا آنچه جانب راست و چپ دنب است و هما صلوان. (منتهی الارب). زیر سرین مردم و آن اسب و آنجا که دنبال اسب بر وی آید. (مهذب الاسماء). زیر سرین و آن دو باشد و صلا کل حیوان وسط ظهره. (بحر الجواهر).