صعود

[صَ] (ع ص، اِ) جای بلند. (منتهی الارب). || عقبهء دشوار. (ترجمان علامهء جرجانی). عقبهء دشوارگذار. (منتهی الارب). || راه بلند در کوه. (دهار). || امر دشوار. (منتهی الارب). || ناقه ای که بچهء ناقص زاده پس آن را بر بچهء سال گذشته مهربان تا شیر دهد. الناقه تخدج فتعطف علی ولد عام اول. (اقرب الموارد). اشتر، که بچه بیفکند و بر بچهء دیگر شیر دهد. (مهذب الاسماء). || (اِمص) بلندی، ضد هبوط. (منتهی الارب) (غیاث اللغات). || مشقت. (منتهی الارب).