احمد
[اَ مَ] (اِخ) ابن حسین بن علی بن عبدالله بن موسی بیهقی خسروجردی مکنی به ابوبکر. او راست: جماع ابواب وجوه قرائه القرآن. و مناقب الامام احمدبن محمد بن حنبل. و فصوص الشافعی در ده جلد. و کتاب الاسماء والصفات. و انتقاد علی الشافعی. و بیان خطأ من اخطا الشافعی. و الجامع المصنف فی شعب الایمان. و ینابیع فی الاصول. و کتاب ماورد فی حیاه. الانبیاء بعد وفاتهم. والمبسوط فی فروع الشافعیه، که اعظم کتب این فن است در بیست جلد. و کتاب الاعتقاد والهدایه الی سبیل الرشاد. و رساله ای راجع به انتقاد (محیط) تألیف عبدالله بن یوسف جوینی. اثبات عذاب القبر. و مؤلف تاج العروس در مادّهء بهق آرد: ابوبکر احمدبن حسین بن علی بن موسی بن عبدالله الفقیه الشافعی عالم فی الحدیث و الفقه و شیخه فی الحدیث الحاکم ابوعبدالله و فی الفقه ابوالفتح ناصربن محمد العمری المروزی. و مصنفاته تدلّ علی کثره فضله منها السنن الکبیر و الصغیر. و الاَثار و دلائل النّبوه. و شعب الایمان ولد سنه 384 و مات سنه 458 ه . ق. و ولده اسماعیل سمع عن ابیه و اخوته ابوسعید و ابوعبدالله سمعا ایضاً من ابیهما کما رأیته علی نسخه السنن الکبیر المقروءه علی ابیهم الحافظ. و رجوع به حبط ج1 ص308 شود.