احمد
[اَ مَ] (اِخ) ابن حسین بن حسن بن رسلان رملی قدسی شافعی ملقب به شیخ شهاب الدین. وفات او را حاجی خلیفه در همه جا 844 و در یک موضع 824 ه . ق. آورده است. او ادیب و فقیه و محدث است و او راست: شرح بهجه الوردیه ابن الوردی. شرح ملحه الاعراب ابومحمد حریری. شرح مختصر ابن الحاجب. شرح جمع الجوامع در اصول فقه. تعلیقه ای بر کتاب الشفا فی تعریف حقوق المصطفی تألیف عیاض بن موسی قاضی یحصبی. نظم القراآت الثلاث الزائده علی السبعه. شرح سنن ابی داود. صفوه الزبد، در فقه شافعی. کتاب اعراب الفیه. اختصار اذکار نووی. کتاب تصحیح الحاوی تألیف عبدالغفار قزوینی. شرح منهاج قاضی بیضاوی.