احمد

[اَ مَ] (اِخ) ابن حامدبن محمد بن عبدالله بن علی بن محمودبن هبه الله آلُه(1) ملقب بعزیزالدین و مکنی به ابونصر مستوفی عم عماد کاتب اصفهانی از رجال دولت سلجوقی. تولد او در اصفهان به سال 427 ه . ق. او در آخر عمر خزانه دار سلطان محمودبن محمد بن ملکشاه بود و چون دختر سنجربن ملکشاه در حبالهء سلطان محمود بود و نزد او وفات یافت سنجر خواهر و نفایسی که همراه دختر فرستاده بود از محمود مطالبه میکرد و محمود منکر بود در این هنگام از ترس اینکه احمدبن حامد صاحب ترجمه برخلاف او شهادت دهد او را دستگیر کرده از بغداد بتکریت فرستاد و در آنجا او را بقتل رسانید (525 ه . ق.). رجوع به ابن خلکان ج1 ص64 شود. و قفطی در تاریخ الحکماء گوید: حکیم ابوالحکم عبدالله بن مظفر مغربی صحبت او [ یعنی صاحب ترجمه را ] اختیار کرد و وی او را بطبابت بیمارستانی که در عسکر سلطانی بر چهل شتر حمل میشد، منصوب کرد. رجوع به تاریخ الحکماء ص405 و رجوع به ابونصر احمدبن حامد... شود.
(1) - آلُه بمعنی عقاب است.