احمد
[اَ مَ] (اِخ) ابن اسحاق بن ایوب مکنی به ابوبکر. رئیس شافعیهء نیشابور. وی در خراسان و عراق و حجاز و جبل حدیث شنید و پنجاه و چند سال متصدی افتاء بود و بعقل و رأی مَثَل بود و او را کتبی در فقه و حدیث است. و وفات وی به سال 342 ه . ق. بوده است.