احمد

[اَ مَ] (اِخ) ابن ادریس صنهاجی قرافی مالکی. کنیت وی ابوالعباس و لقب او شهاب الدین است. وی از فقهاء مذهب مالکی بود و صاحب کشف الظنون که ظاهراً در هفت جای از کتاب خود از وی نام میبرد در شش جا او را مالکی و در یک جا (ج2 ص243 چ1 اسلامبول) شافعی گفته و تألیفی نیز به نام قواعد فی فروع الشافعیه به او نسبت میدهد. سال وفات او را نیز در شش مورد ذکر کرده است، در دو موضع یعنی در کتاب استبصار فیما یدرک بالابصار و انوار البروق فی انواع الفروق سنه 682 ه . ق. و چهار محل دیگر سنه 684 ه . ق. آورده است و او راست: 1 - الاجوبه الفاخره عن الاسئله القاصره دارای چند باب در رد یهود و نصاری. 2 - الاحکام فی تمییز الفتوی عن الاحکام. و این ردّی است بر مخالفین خویش در امر فرق میان حکم و فتوی. 3 - استبصار فیما یدرک بالابصار و آن شامل 50 مسئله است. 4 - انوار البروق فی انواع الفروق و آن کتاب بزرگی است حاوی 540 مسئلهء فقهی. 5 - تنقیح الفصول فی الاصول و آن جمع کتاب محصول با کتاب افاده عبدالوهاب مالکی است بر بیست باب و صد فصل و گویند شرحی نیز بر آن دارد و مولی حلولو را نیز بر تنقیح شرحی است. 6 - ذخیره فی فروع المالکیه. 7 - قواعد فی فروع الشافعیه. 8 - شرح بر محصل فخرالدین محمد بن عمر رازی. رجوع به ص50 و 57 و 91 و 162 و 341 و 529 ج1 و ص243 ج2 کشف الظنون چ1 اسلامبول و روضات الجنات ص 91 شود.