شیر

[شَیْ یِ] (ع ص، اِ) مشورت دهنده. گویند: فلان خَیِّرٌ شَیِّرٌ؛ ای صالح للخیر و المشوره. ج، شوراء. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). مشورت دهنده و اهل مشورت و کسی که صلاحیت برای مشورت داشته باشد. (ناظم الاطباء). مشاور. (اقرب الموارد). || پنددهنده. (ناظم الاطباء). || زیبا. (از اقرب الموارد): انه لصیر شیر؛ او نیکو و خوب صورت است. (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء).
- شعر شیر؛ شعر نیکو. ج، شیار. (ناظم الاطباء).
|| وزیر اول. (از ناظم الاطباء). وزیر. (المنجد) (از اقرب الموارد). || جِ شیار. (منتهی الارب). رجوع به شیار شود. || جِ شوراء. (ناظم الاطباء). رجوع به شوراء شود.
- فرس شیر؛ اسب فربه. (دهار) (ناظم الاطباء) (مهذب الاسماء) (از اقرب الموارد). اسب فربه. ج، شیار. (منتهی الارب).