شیث

[شَ] (اِخ) ابن ابراهیم بن محمد بن حیدره مکنی به ابوالحسن، ضیاءالدین مشهور به ابن الحاج قناوی. دانشمند و ادیب (511 - 599 ه . ق.). مورد تکریم و احترام پادشاهان مصر بود و در سنین پیری نابینا گشت. او راست: الاشاره فی تسهیل العباره (نحو)، تهذیب ذهن الواعی فی اصلاح الرعیه و الراعی (برای صلاح الدین ایوبی نوشته شده)، المعتصر من المختصر (نحو)، حز الغلاصم و افحام المخاصم (نحو) و تعلیقاتی در فقه و اللؤلؤ المکونه و الیتیمه المصونه (لغت). و نیز او راست مکاتباتی با قاضی فاضل. (از اعلام زرکلی چ 2 ج3 ص265).