شهروی
[شَ] (اِخ) نام یک تن ایرانی اصیل که معاصر یزدگرد سوم بود با ماهوی. (فهرست ولف). نام یکی از اعیان ایرانی زمان یزدگرد. (لغات شاهنامه) :
نشست او و شهروی بر پای خاست
بماهوی گفت این دلیری چراست.فردوسی.
نشست او و شهروی بر پای خاست
بماهوی گفت این دلیری چراست.فردوسی.