شهد
[شَ] (اِخ) نام ناحیه یا رودی و یا به تعبیر قدما دریایی است و بر حسب آنچه در شاهنامه آمده در مشرق ایران واقع بوده است :
از این کوه تا پیش دریای شهد
درفش و سپاه است و پیلان و مهد.
فردوسی.
بیاورد سیصد عماری و مهد
گذر کرد زان سوی دریای شهد.فردوسی.
ترا چاره آن است کز راه شهد
سوی چشمهء سو گرایی به مهد.
فردوسی (شاهنامه چ بروخیم ج 7 ص 2095).
پیاده همی راند تا رود شهد
نه پیل و نه تخت و نه تاج و نه مهد.
فردوسی.
|| نام کوهی بوده است و بر حسب آنچه در شاهنامهء فردوسی آمده است در حدود مشرق ایران میان کشمیر و چین و رود سند :
ز کشمیر تا دامن کوه شهد
سراپرده و پیل دیدیم و مهد.فردوسی.
از این کوه تا پیش دریای شهد
درفش و سپاه است و پیلان و مهد.
فردوسی.
بیاورد سیصد عماری و مهد
گذر کرد زان سوی دریای شهد.فردوسی.
ترا چاره آن است کز راه شهد
سوی چشمهء سو گرایی به مهد.
فردوسی (شاهنامه چ بروخیم ج 7 ص 2095).
پیاده همی راند تا رود شهد
نه پیل و نه تخت و نه تاج و نه مهد.
فردوسی.
|| نام کوهی بوده است و بر حسب آنچه در شاهنامهء فردوسی آمده است در حدود مشرق ایران میان کشمیر و چین و رود سند :
ز کشمیر تا دامن کوه شهد
سراپرده و پیل دیدیم و مهد.فردوسی.