شنوی
[شَ نَ وی ی] (ص نسبی) شَنَئیّ. منسوب به شنوءه. (منتهی الارب). شَنَأیّ (شَنَئیّ) منسوب است به شَنوءَه و شَنَویّ منسوب است به شَنُوَّه. (از اقرب الموارد). لغتی است در شنئی: سفیان بن ابی زهیر شنئی و یقال له شنوی ایضاً. (منتهی الارب).