شکوه
[شَ وَ] (ع اِ) خیکی که از پوست برهء شیرخواره سازند و در وی شراب و آب کنند. ج، شَکَوات، شَکاء. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). مشکیزه. مشک خرد. خیک شیر از پوست بزغالهء شیرخواره. (یادداشت مؤلف). مشک خرد که از پوست بزغالهء شیرخوار بود. ج، شکاء. (مهذب الاسماء).