شقه
[شُقْ قَ] (ع اِ) شقه شاقه؛ سختی بسیار سخت. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) :
نیوشنده ای نیز کآن می شنید
هم از شقهء کار شد ناپدید.نظامی.
|| شقه الباب؛ نیمهء در. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). || نیمهء چیزی. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (آنندراج) (از اقرب الموارد).
نیوشنده ای نیز کآن می شنید
هم از شقهء کار شد ناپدید.نظامی.
|| شقه الباب؛ نیمهء در. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). || نیمهء چیزی. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (آنندراج) (از اقرب الموارد).