شبلی
[شِ] (اِخ). نعمانی. ملقب به شمس العلماء. مورخ، ادیب، نویسنده، شاعر، مصلح اسلامی هند، محقق و برهمنی الاصل. جد سوم او «سیورام سنگ» معروف به سراج الدین اسلام آورد. شبلی نعمانی در قریهء «پندول» از توابع اعظم گره بسال 1274 ه . ق. پای به دنیا گذارد. دورهء تحصیلات را در رامپور و لاهور و نهارنپور گذراند و به حج رفت و در سال 1300 ه . ق. در دانشگاه «علیگَرْه» تدریس ادبیات عربی مینمود. در اشاعهء فرهنگ و ادبیات مجدانه اقدام میکرد و زبان فارسی و عربی را خوب میدانست. از آثار اوست: شعرالعجم(1)، انتقاد از تاریخ تمدن اسلامی جرجی زیدان، جزیه و مجلهء معارف. شبلی در سال 1332 ه . ق. درگذشت. (از اعلام زرکلی ج 3 ص 227) (معجم المؤلفین ج 4 ص 294) (وفیات معاصرین چ علامهء قزوینی مجلهء یادگار سال 5 شمارهء 3).
(1) - این کتاب به فارسی ترجمه و چاپ شده است.
(1) - این کتاب به فارسی ترجمه و چاپ شده است.