شبلی
[شِ] (اِخ) محمد بن عبدالله الشبلی السابقی دمشقی طرابلسی حنفی، ملقب به بدرالدین ابوالبقاء. فقیه، محدث، مورخ، ادیب، قاضی. در دمشق به سال 712 ه . ق. بدنیا آمد و به قاهره اقامت گزید و مسند قضاء را در طرابلس شام به عهده گرفت و در همان شهر در سال 769 ه . ق. درگذشت. از آثار اوست: محاسن الوسائل الی معرفه الاوائل. زهوالبدیع فی زهرالربیع، کتاب فی آداب الحمام، تثقیف الالسنه لتعریف الازمنه. (از معجم المؤلفین ج10 ص219) (از اعلام زرکلی ج3 ص112).