شب خیز
[شَ] (نف مرکب) شب خیزنده. آنکه شبها برخیزد. (آنندراج). کسی که در شب از خواب برمیخیزد، مثل: عابد شب خیز. (از فرهنگ نظام). کسی که برای عبادت شب هنگام از خواب برخیزد. (ناظم الاطباء). قائم اللیل. شب زنده دار. || چیزی که شب برخیزد مثل نالهء شب خیز. (فرهنگ نظام) :
هر خسی قیمت نداند نالهء شب خیز را
خسروی باید که داند قدر این شبدیز را.
صائب.
هر خسی قیمت نداند نالهء شب خیز را
خسروی باید که داند قدر این شبدیز را.
صائب.