شاری
(اِخ) مفرد شُراه. نام فرقه ای از خوارج است. رجوع به شارٍ شود: و جماعتی از خوارج برخاستند (در زمان خلافت معاویه بن ابی سفیان) و خود را شاری نام نهادند، یعنی خویشتن را بخدای تعالی فروخته ایم، از این آیت که : ان الله اشتری من المؤمنین (قرآن 9/111) و مغیره از کوفه سپاه فرستاد و بپراکندشان. (مجمل التواریخ و القصص چ ملک الشعرای بهار ص236). || (ص نسبی) نسبت است به شراه و آنان از خوارجند و نسبت به آنان شاری است. (لباب الانساب). شاری منسوب است به شراه که طایفه ای از خوارج اند. (مجمل التواریخ و القصص چ ملک الشعرای بهار، حاشیهء مصحح در ص364 نقل از تاریخ طبری).