سیئه
[سَیْ یِ ءَ] (ع اِ) بدی و گناه صغیره (غیاث اللغات) بدی (از ترجمان القرآن ترتیب عادل بن علی ص 60 ) (دهار) بدی خطا اصل آن سیوئه است (از منتهی الارب) بزه گناه معصیت عصیان ذنب جرم اثم تبه کاری تباه کاری (یادداشت بخط مؤلف) (||ص) بد زشت : تا صفات سیئه محو گردد (سعدی).