سیاه زخم
[زَ] (اِ مرکب) مرضی است عفونی( 1) که عامل مولدش باکتریدی شاربونوز( 2) میباشد این مرض در انسان معمولًا زخمی موضعی و بدخیم تولید میکند و بندرت اعضای داخلی روده و ریه را میگیرد میکرب این مرض در سال 1850 م بوسیلهء داون کشف شد، و آن باسیلی است هوازی و هاگ دار در ایران سیاه زخم زیاد است و معمولًا از گوسفند به انسان سرایت میکند و بندرت بوسیلهء گاو و اسب به انسان منتقل میشود، و نیز سرایتش از انسان به انسان استثنایی است خراج ردی شاربن (از فرهنگ فارسی معین) Charbon (2) - Bacteridie charbonneuse - ( رجوع به تاول و طاول شود ( 1.