سویه
[سَ وی یَ] (ع اِمص) راستی و برابری یقال: هم علی سَویَّه؛ ای استواء (منتهی الارب) (آنندراج) راستی و همواری (دهار) : به نمازی غله دادی و زر و سیم به کافر هم بر این سان بر سویهسوزنی (|| اِ) از مراکب داهان و مساکین است (منتهی الارب) (آنندراج ||) آن گلیم پر از کاه نیز که بر پشت ستور انداخته سوار شوند ج، سوایا (منتهی الارب) (آنندراج).