سوی
[سَ وی ی] (ع ص) راست و درست (|| اِ) میانهء چیزی (منتهی الارب) (آنندراج) وسط (اقرب الموارد ||) قصد یقال: قصدت سواه؛ ای قصدت قصده( 1)(منتهی الارب) (آنندراج ||) مکان سوی جای با نشان و علامت یقال: مررت برجل سوی و العدم؛ یعنی وجود و عدم آن برابر است (آنندراج) (منتهی الارب) ( 1) - اقرب الموارد به این معنی بفتح سین ضبط کرده است.