سومر

[مِ] (اِخ) شومر کشوری باستانی در قسمت سفلای بین النهرین، مجاور خلیج فارس و در جنوب کشور راکد شهرهای سومر عبارت نامیده اند سومریان از 5000 « شنعار » در سفر پیدایش این ناحیه را سرزمین « لارسا » ،« نیب پور » ،« ارخ » یا ،« اوروک » ،« اور » بود از قم در سومر سکونت داشتند و آنان یکی از تمدنهای بسیار قدیم را در بین النهرین ایجاد کردند حکومت آن در حدود 3000 قم تشکیل گردید و در هزارهء دوم ( 2115 قم) منقرض شد و قلمرو آنان ضمیمهء آشور و بابل گردید دین سومریان پرستش ارباب انواع بود رئیس شهر را پاتسی مینامیدند، و او امور دینی، کشوری و لشکری را اداره میکرد پادشاهان سومر و اکد غالباً با یکدیگر در جنگ بودند و گاه غالب و گاه مغلوب میشدند و ربقهء اطاعت رقیب را بر گردن مینهادند و ملوک سومر پیشوای دین هم بودند و خود را قائم مقام و کاهن اعظم خداوند شهر خویش میخواندند و بیشتر دارائی خود را صرف ساختن معابد وی میکردند و تا میتوانستند عبادتگاه را بزرگ و زیبا میساختند (از فرهنگ فارسی معین).