سول
[سَ وَ] (اِ) ناخن پای شتر که آنرا به عربی فرسن خوانند (برهان) (ناظم الاطباء ||) سم میش و بز و گوسفند و جز آن (ناظم الاطباء) سبل (فرهنگ رشیدی) : ای آنکه می برد به سفر ناقهء ترا محکم نهاد گشته سولهاش لعل فام ابن یمین (از آنندراج).