سوف
است و بیشتر در وعید بکار رود و گاه در وعده « س» [سَ فَ] (ع حرف) حرف استقبال و مبنی بر فتح است و زمان آن درازتر از بود (از اقرب الموارد) سرانجام زود و این حرفی است که بر فعل مستقبل آید (منتهی الارب) (آنندراج) و در آن لغات است، سف و سو و سی (منتهی الارب) (ناظم الاطباء).