سودن

(4)« سوتن » 3) (ساییدن، تیز کردن)، پهلوی )« سون » 2) و )« سوئین » 1) (تیز کردن)، کردی )« چا » [دَ] (مص) هندی باستان ریشهء ساییدن کوبیدن صلایه کردن فروکردن ریز کردن سفتن سوراخ کردن (از حاشیهء برهان قاطع چ معین) سائیدن و ریزه کردن (آنندراج) سحق سحک (منتهی الارب) : چو سوهان پولاد بر سنگ سخت همی سود دندان خود بر درختفردوسی بزد دست و از پای بند گران بسودش بسوهان آهنگرانفردوسی مردمان آهن بسیار بسودند ولیک نبود دود لطیف و خنک و تر و مطیر ناصرخسرو بدین سبب مهره ها و سنگها را که می سایند تا از حرارت سودن و گردش آن آتش جهد (ذخیرهء خوارزمشاهی) هستند از قیاس چو فرسوده هاونی سرنی و بن همیشه ز سودن خرابشان خاقانی || فرسوده و سائیده گشتن : خدای را نشنودم که کردگار من است زبانم از غزل و مدح بندگانش بسود رودکی || مالیدن (آنندراج) لمس کردن ساییدن : کجا آنکه سودی سرش را به ابر کجا آن که بودی شکارش هزبرفردوسی دو شاه بت آرا و یزدان پرست وفا را بسودند با دست دستفردوسی نهادی کلاه کئی بر سرش بسودی بشادی دو رخ بر برشفردوسی روان پدر سوخت بر وی ز مهر بچهرش پر از مهر می سود چهراسدی آتش از دست فلک سودم به دست کو بپای غم چو خاکم سود و بسخاقانی پناه مقصد عالی صفی دولت و دین تویی که همت تو سر بر آسمان سوده ظهیرالدین فاریابی رخساره بر آن زمین همی سود تا صبح درین صبوح می بودنظامی گهی می سود نرگس بر پرندش گهی می بست سنبل بر کمندشنظامی بهم بر همی سود دست دریغ شنیدند ترکان آهخته تیغسعدی ||کهنه کردن (آنندراج) از بین بردن || زدودن و حک کردن محو نمودن : عشق به اول مرا همچو گل از پای سود دوست به آخر مرا همچو گل از دست داد خاقانی بسعی ماشطه اصلاح زشت نتوان کرد چنانکه شاهدی از روی خوب نتوان سود سعدی ||ازالهء بکارت کردن دوشیزگی برداشتن : نه یکی و نه دو و نه سه و هشتاد و دویست هرگز این دخت بسودن نتواند عزبی ca (2) - - ( منوچهری || تیز کردن و صیقل دادن : یک امشب شما را نباید غنود همه شب سر نیزه باید بسود( 5)فردوسی ( 1 به معنی اسباب نبرد آماده ساختن نیز تواند بود در داستان رستم و سهراب در این بیت - (suin (3) - sun (4) - sutan (5 سهراب به سپاه خود فرمان آماده باش می دهد.