سوداگر
[سَ / سُو گَ] (ص مرکب، اِ مرکب) تاجر (آنندراج) آنکه معاوضه کند : بر دکان بودی نگهبان دکان نکته گفتی با همه سوداگرانمولوی سوداگران هر بلاد و دیار نفایس اقمشه و امتعه جزایر و (حبیب السیر) -امثال: سوداگر پنیر در شیشه میخورد سوداگر دزد مال خود است.