سنگر
[سَ گُ] (اِ) سیخول که خارپشت تیرانداز باشد یعنی خارهای خود را چون تیر اندازد (برهان ||) سَنگَر؛ سنگر حصار قلعه بندی (ناظم الاطباء ||) نیزهء کوچک (غیاث ||) سنگر به معنی حصار قلعه بندی گودالی که سربازان برای حفظ خود از گلوله های دشمن حفر کنند و از میان آن به تیراندازی یا دیدبانی مشغول گردند (حاشیهء برهان قاطع چ معین) چیزی است که بر گرد لشکر یا خانه ها از خار و سنگ و توپ خانه و غیره ساخته مهیای جنگ باشند از عالم مورچال (آنندراج) توده یا تپه و مانعی است که در حوالی شهر محصور در موقع حملهء دشمن برمی آوردند (قاموس کتاب مقدس).