سنگدلی
[سَ دِ] (حامص مرکب)بی رحمی سخت دلی (ناظم الاطباء) قساوت دل سختی بی رحمی : ای پسر نیز مرا سنگدل و تند مخوان تندی و سنگدلی پیشهء توست ای دل و جان فرخی شیرین سخنم دید و بدان چرب زبانی زآن سنگدلی پارگکی نرم تر آمدسوزنی چرا همی شکنی جان من ز سنگدلی دل ضعیف که باشد بنازکی چو زجاج حافظ آنکو ترا بسنگدلی کرد رهنمون ای کاشکی که پاش بسنگی برآمدیحافظ.