سنبله
[سُمْ بُ لَ] (ع اِ) یک خوشهء گندم و جو و مثل آن ج، سنابل (آنندراج) واحد سنبل یک خوشه (جو و گندم و غیره) ج، سنبلات، سنابل (فرهنگ فارسی معین) خوشه ج، سنابل (منتهی الارب) : کسان ذخیرهء دنیا نهند و غلهء او هنوز سنبله باشد که رفت در میزان سعدی (دیوان چ مصفا ص 724 ||) گونه ای که از آرایش گل است که گلهای فرعی بدون دم گل بمحور اصلی گل متصل باشد سنبلچه سنبلک (فرهنگ فارسی معین) - سنبلهء آبی؛ لسان البحر (فرهنگ فارسی معین) - سنبلهء پائیز؛ گل حضرتی (فرهنگ فارسی معین).