سماوی
[سَ ] (ص نسبی) منسوب که آسمان باشد (آنندراج) (ناظم الاطباء) : تن زمینی است میارایش و بفگن بزمین جان سماویست بیاموزش و بربر بسماش ناصرخسرو و در این زمان دعوی هیچ آفتی از سماوی و ارضی نکنیم (تاریخ قم ص 157 ||) کبود و لاجوردی (ناظم الاطباء).