سفته

[سَ تَ / تِ] (اِ) معرب آن سفتج ج، سفاتج (حاشیهء برهان قاطع چ معین) آن است که چیزی از کسی بطریق عاریت یا قرض یا در عوض چیزی بگیرد تا در شهر دیگر بازدهد (برهان) مالی باشد که بشهری یا بجایی کسی را دهند و به جایی دیگر بازستانند (فرهنگ اسدی) مالی که به کسی دهند تا در شهر دیگر به آن شخص بدهد و نوشته از آن بگیرد که وجه بصاحب مال رساند و در هندی هندوی گویند( 1) و بعد از آن تعمیم کرده اند در هر چیزی که از آن نفعی بکسی رسد و سفتجه معرب آن است (از رشیدی) : اینک رهی بمژگان راه تو پاک رفته نزدیک تو نه مایه نه نیز هیچ سفته جلاب هجویری || در قانون تجارت آمده است: سفته طلب سندی است که بموجب آن امضاءکننده تعهد میکند در موعد معین و یا عندالمطالبه در وجه شخص حامل یا شخص معین و یا بحواله کرد آن شخص کارسازی نماید سفته طلب علاوه بر امضاء یا مهر باید دارای تاریخ و متضمن مراتب ذیل (|| باشد: 1- مبلغی که باید تأدیه شود بتمام حروف 2- گیرندهء وجه 3- تاریخ پرداخت (قانون تجارت ایران مادهء 307 و 308 کاغذ زر که به هندی هندوی گویند || دست لاف و آن سودای اول اصناف و فروشندگان باشد (برهان ||) پیکان تیر و سنان نیزه (برهان) نوعی از پیکان بغایت تیز که بسوهان سوده باشند (از غیاث) (رشیدی)( 2) : سفته بر سفت شیر و گور نشست سفت و از هر دو سفت بیرون جستنظامی (|| ن مف) هرچیز که سر آن را تیز کرده باشند( 3) (برهان) : بدو نوک سنان سفتهء شاه سفته شد چشم اژدهای سیاه نظامی (هفت پیکر ص 75 (||) ص) چیزهای خوب و تازه و سخن تازه تا آنکه روی تازه را نیز سفته گویند (رشیدی)( 4) سخن تازه و نو (برهان ||) شخصی که موضعی و جایی از او گرفته باشند و جایگاه دیگر باو داده باشند - ( (برهان) ( 1) - غیاث اللغات به این صورت معنی کاغذ زر دانسته ( 2) - رشیدی و غیاث به این معنی بضم ضبط کرده اند ( 3 بضم اول نیز آمده است (برهان) ( 4) - رشیدی به ضم اول آورده است.